Dziś będzie króciutko: w cudzysłowie, a nie w c̷u̷d̷z̷y̷s̷ł̷o̷w̷i̷u̷, podobnie jak w rowie, a nie w rowiu.
Jest jeszcze inna – mniej cenzuralna – podpowiedź, jak to zapamiętać. Przyznam, że wahałam się czy wypada jej użyć. Ostatecznie jednak uznałam, że na język składają się także wyrazy niekoniecznie eleganckie, nie ma się więc co krygować. Zresztą… raczej wszyscy znamy to słowo, a więc…
…nie mówi się „w dupiu”, prawda?
Wierzę, że potraktujesz tę podpowiedź z humorem i że pomoże Ci ona w zapamiętaniu prawidłowej formy „w cudzysłowie„! 😉
PS
Ten króciutki post, opublikowany w serwisie LinkedIn, zdobył dotąd drugi (w liczbie wyświetleń) zasięg w historii moich publikacji. Ciekawe czemu? 🤔 Być może dlatego, że taki króciutki właśnie… 😆 Czyli w myśl zasady: krótko, acz konkretnie i na temat. 🙂
PPS
Pomyślałam jeszcze, że na zakończenie warto dopisać również całą odmianę słowa „cudzysłów”. Wydaje mi się bowiem, że deklinacja tego wyrazu przez pozostałe przypadki także może sprawiać kłopoty. A więc proszę:
| Przypadek | Liczba pojedyncza | Liczba mnoga |
| Mianownik (kto? co?) | cudzysłów | cudzysłowy |
| Dopełniacz (kogo? czego?) | cudzysłowu | cudzysłowów |
| Celownik (komu? czemu?) | cudzysłowowi | cudzysłowom |
| Biernik (kogo? co?) | cudzysłów | cudzysłowy |
| Narzędnik (z kim? z czym?) | cudzysłowem | cudzysłowami |
| Miejscownik (o kim? o czym?) | cudzysłowie | cudzysłowach |
| Wołacz (o! hej!) | cudzysłowie | cudzysłowy |
Rzeczywiście nie mówi się „w dupiu”, ale mianownik to 'dupa’ zakończona samogłoską. Za to mówi się „w nowiu”, a nów ma taką samą końcówkę jak cudzysłów – „ów”.